Descrizione immagine

w w w . n o n p o t h o r e p o s a r e . i t  

"A Diosa" è il vero titolo della poesia scritta da Badore Sini nel 1915, che è diventata nota con le prime parole dell'opera "Non potho reposare" (nel manoscritto originale si trova il verbo "riposare").

 

In questo sito ufficiale troverete tante informazioni riguardo quella che per molti sardi, e non solo, è una delle poesie più romantiche ed una delle canzoni d'amore più dolci.

A Diosa

(versi originali di Badore Sini)


Non potho riposare amore, coro,

pessande a tie so donzi momentu;

no istes in tristura, prenda d’oro,

ne in dispiaghere o pessamentu.

T’assicuro ch’a tie solu bramo,

ca d’amo vorte, d’amo, d’amo, d’amo.

 

  Amore meu, prenda d’istimare,

s’affettu meu a tie solu est dau.

S’are giuttu sas alas a bolare

milli vortas a s’ora ippo volau,

pro venner nessi pro ti saludare,

s’atera cosa nono a t’abbisare.

 

  Si m’essere possibile d’angèlu,

d’ispiritu invisibile piccavo

sas formas e furavo dae chelu

su sole, sos isteddos e formavo

unu mundu bellissimu pro tene,

pro poder dispensare cada bene.

 

  Amore meu, rosa profumada,

amore meu, gravellu olezzante,

amore, coro, immagine adorada,

amore, coro, so ispasimante,

amore, ses su sole relughente,

ch’ispunta su manzanu in oriente.

 

  Ses su sole ch’illuminad a mie,

chi m’esalta su coro ei sa mente;

lizzu vroridu, candidu che nie,

semper in coro meu ses presente.

Amore meu, amore meu, amore,

vive senz’amargura, né dolore.


Si sa lughe d'isteddos e de sole,

are pothiu piccare ind una mole,

comente palumbaru m’ippo immersu

in fundu de su mare a regalare

a tie vida, sole, terra e mare.

 

Unu ritrattu s’essere pintore,

un’istatua ‘e marmu ti vachia

s’essere istadu eccellente iscultore,

ma cun dolore naro: “Non d’ischia”.

Ma non balent a nudda marmu e tela

In cunfrontu ‘e s’amore, d’oro vela.

 

  Ti cherio abbrazzare ego e basare

pro ti versare s’anima in su coro;

ma da lontanu ti deppo adorare.

Pessande chi m’istimas mi ristoro,

chi de sa vida nostra tela e tramas

han sa matessi sorte prite m’amas.

 

 Sa bellesa ‘e tramontos, de manzanu

s’alba, aurora, su sole lughente,

sos profumos, sos cantos de veranu,

sos zeffiros, sa brezza relughente

de su mare, s’azzurru de su chelu,

sas menzus cosas do a tie, anzèlu.